Iedereen heeft het nodig om zich te mogen uiten door te praten, te bewegen of op een andere manier expressie te geven aan wat er van binnen leeft. Als kind deed je dat misschien nog wel. Denk maar aan een klein kind wat spontaan een dansje doet of ongehinderd een liedje zingt. Jonge kinderen kunnen vaak nog hun authentieke impulsen volgen zonder last te hebben van hun eigen oordeel. Als we ouder worden leren we onszelf in te houden en ‘gepast’ te gedragen. We vergeten beetje bij beetje de taal van het lichaam met zijn natuurlijke impulsen.

Je lichaam spreekt een andere taal dan je brein. Het fungeert als een wijze bron. In je lichaam liggen niet verwerkte ervaringen opgeslagen. Met lichaamswerk word je je bewust van wat je lichaam te vertellen heeft. Vaak is het lichaam duidelijker over wat er zich van binnen afspeelt dan dat je gedachtes zijn. 

Je brein is heel slim en zal proberen te vermijden dat je opgeslagen, emotionele pijn herbeleeft. Met je verstand kan je strategieën ontwikkelen om bij de pijn weg te blijven. Je lichaam doet dat niet. Het geeft allerlei signalen om aandacht te vestigen op dat wat er gevoeld of verwerkt mag worden. Het lichaam spreekt dus een meer directe taal dan je gedachtes.

Als jij je wilt ontwikkelen is het uiteindelijk beter om moeilijkheden niet uit de weg te gaan. Wanneer je lichaam met opgeslagen gevoelens blijft zitten, zal deze de symptomen blijven herhalen tot er aandacht aan gegeven wordt. Zodra lichaamswerk doet, geef je de mogelijkheid het lichaam in beweging komen om ruimte te geven aan de opgeslagen ervaring.